Ik kreeg een mailtje van een familielid waarin ik werd gewezen op de site www.wijkiezenvooreenheid.nl.

Wij kiezen voor eenheid!

Eeuwenlang heeft ‘het ware kerk denken’ de Kerk in Nederland tot op het bot verdeeld. De laatste jaren zien we echter een kentering. Anno 2009 onderschrijven dertien christelijke leiders op persoonlijke titel het Manifest van eenheid, dat gezien kan worden als een mijlpaal in de Nederlandse kerkgeschiedenis.

Alle dertien kerkleiders komen tot dezelfde conclusie: ‘Wij kiezen voor eenheid!’ - zij het met aandacht voor de eigen geschiedenis, gekleurd met persoonlijke belevingen en verschillende accenten, weergegeven in eigen bewoordingen. Op deze website vindt u een samenvatting van de afgenomen interviews, die in hun geheel te lezen zijn in het gelijknamige boek ‘Wij kiezen voor eenheid!’

In hun veelkleurige uitspraken klinkt zoveel liefde voor Jezus en zijn gemeente door, dat wij hopen dat zoveel mogelijk christenen in Nederland samen met hen het Manifest voor eenheid digitaal zullen ondertekenen. Als getuigenis dat de Kerk in Nederland, het Lichaam van Christus, springlevend is!

Citaat uit het Manifest: ‘Als volgelingen van Jezus zijn we aan elkaar gegeven. We kunnen elkaar niet missen. We willen een verbond sluiten door elkaar de broeder- en zusterhand te reiken. Wij kiezen ervoor het geloof met elkaar te delen, elkaar te bemoedigen en elkaar te stimuleren.’

Aan de ene kant vind ik het een heel goed initiatief. Aan de andere kant heb ik even gekeken welke dertien christelijke leiders dit hebben onderschreven en met de één kan en wil ik me veel meer identificeren dan met de ander. Zo is het ook met christenen: sommige vind ik echt de verkeerde kant uitgaan, maar vallen onder dezelfde titel als ik. Het manifest schrijft trouwens wel over éénheid in diversiteit, wat ik wel weer mooi vind.

Nouja, ik heb zelf eigenlijk niet zo hard een mening hierover, maar ik vroeg me af of anderen dat misschien wel hadden. Barst los!

In het hogepriester gebed bid Jezus om eenheid van alle mensen die in Hem geloven. Zal dit gebed niet verhoord zijn?

om even de cynist uit te hangen: heel leuk en aardig dat 'de christelijke leiders' een manifest ondertekenen, maar eenheid ontstaat niet op papier, verscheidenheid of tweespalt ook niet.
Het is een leuk idee, maar het werkt natuurlijk van geen meter..

In het hogepriester gebed bid Jezus om eenheid van alle mensen die in Hem geloven. Zal dit gebed niet verhoord zijn?

Exact deze vraag stelde Johan Th. Bos op manna-vandaag.nl
Om toch even de zwartkijker te blijven, ik vrees dat dat gebed niet verhoord is, of dat de uitwerking daarvan al enkele eeuwen onzichtbaar geworden is.

Eenheid onzichtbaar? Kun je eenheid niet zien? Wat zijn we bij Ichthus dan? Een verdeelde club die elk een andere God heeft?

Bestaat eenheid alleen als we met ze allen onder de RKK, PKN, CGK, NGK, GerGem, HHK, VPE, of de Anglicanen? Bestaat eenheid alleen als we over elke letter hetzelfde denken?

het bestaan van verschillende kerken is geen probleem. Ook met verschillende kerken kan er prima eenheid bestaan.

Het strikt gescheiden houden van die kerken, het afkeurend wijzen naar anderen, het ruzie maken omdat een familielid in een andere kerk zit... dát is wel een probleem. Het zijn zaken die helaas voorkomen. En dan is er absoluut geen eenheid.

Eenheid kan best. Ik denk dat Ichthus daar een goed voorbeeld van is, en er zijn ook heel veel kerken en gemeenten die prima omgaan met broeders en zusters uit een andere kerkelijke stroming. Dus ja: eenheid bestaat.

Maar zijn ALLE christenen één? Nee... was het maar waar...

Ik zou willen opteren voor "eenheid in waarheid" .

Hoe kunnen christenen die allemaal geloven in de kruiziging en opstanding van Jezus niet een zijn?

Ik merk dat het dus wel gaat om 'overal over eens te zijn'.

Hoe kunnen christenen die allemaal geloven in de kruiziging en opstanding van Jezus niet een zijn?

was het maar zo eenvoudig: zolang er nog christenen zijn die elkaar de tent uitvechten omdat de ander 'van de verkeerde kerk' is, is de stelling dat christenen een eenheid in verscheidenheid vormen onhoudbaar

Ik merk dat het dus wel gaat om 'overal over eens te zijn'.

niemand heeft hier gezegd dat christenen het overal maar over eens moeten zijn. Het probleem zit m er niet in dat we niet allemaal de neuzen dezelfde kant op hebben, het probleem zit m in dat veel christenen de neiging om alle neuzen die niet hun kant op staan de goede kant op te timmeren hebben.

En ja, er zijn groepen waar die eenheid wel tot uiting komt, constateren dat christenen elkaar graag en vaak de tent uit vechten is niet hetzelfde als zeggen dat alle christenen achterbaks en huichelachtig zijn.

Stonden de neuzen van Paulus en Petrus dezelfde kant op? Was schrijft Paulus aan de Galaten over Petrus. Dat er grote onenigheid tussen hun beide was. En toch vormde zij een eenheid, omdat zij beide een Heer dienen.

Mijn inziens: gediscussieer over wat dan ook doet niet terzake. Eenheid wordt gevonden in Christus, dus iedereen die zich onderwerpt aan Christus is één. En ja, er is onenigheid onder christenen over allerlei bijzaken. Maar zij die christenen zijn, zijn het over een ding eens, dat zij bij de Kerk horen die Jezus als hoofd heeft. Daarin zijn zij één. Dat ze daarbij elkaar de hersens in slaan over van alles en nog wat doet daar niks aan af.

Hoe kunnen christenen die allemaal geloven in de kruiziging en opstanding van Jezus niet een zijn?

Ik merk dat het dus wel gaat om 'overal over eens te zijn'.

als je bedoelt dat God geen onderscheid maakt: dat klopt. Een ieder die gelooft in Jezus als Verlosser is gered, onafhankelijk van het naampje dat er op de kerkdeur hangt. En in de Hemel zijn geen hokjes. Dus ja, in die zin zijn alle christenen samen een eenheid.

maar als ouders niet bij de belijdenis van hun dochter willen zijn omdat ze belijdenis doet in de Gereformeerde Bond en niet in GerGem kan ik dat toch echt geen eenheid noemen.

Stonden de neuzen van Paulus en Petrus dezelfde kant op? Was schrijft Paulus aan de Galaten over Petrus. Dat er grote onenigheid tussen hun beide was. En toch vormde zij een eenheid, omdat zij beide een Heer dienen.

Chris, waarom ga je hier op door? Volgens mij zegt er niemand dat alle neuzen dezelfde kant op moeten staan. Dat hoeft namelijk helemaal niet. Zolang we elkaar dan maar wel accepteren, en dat gebeurt helaas lang niet altijd.

@ Proeme. Ik had een heel verhaal geschreven maar die toch maar weer weggehaald.

Het punt dat ik naar voren wilde brengen is dat eenheid gezocht wordt op punten die jij beschreef, doop visie etc., terwijl ik naar voren wil brengen dat, mijn inziens, er eenheid is binnen de Kerk en deze dus niet gezocht hoeft te worden. En Kerk definieer ik als de groep mensen die (in) Jezus geloven. Hierbij komen een aantal waarheden kijken die, in de Kerk, niet ter discussie kunnen staan. Waar dus per definitie eenheid over bestaat. Mijn inziens zijn dat ook de zaken waar het omdraait. Dat er dus wordt geruzied over secundaire issues betekent imho niet dat er geen eenheid is, maar dat er punten zijn waar de Kerk over kan discussiëren.

dat snap ik Chris, en zoals gezegd ben ik het ook met je eens dat de kern, dat waar het om draait, hetzelfde is. In die zin is er dus wel eenheid.

maar je geeft dan wel een erg beperkte betekenis aan het woord eenheid. Een gezin dat verscheurd is omdat ze niet in dezelfde kerk zitten is gewoon geen eenheid. Uiteindelijk als ze samen in de hemel zijn wel, maar nu niet.

Volgens mij kunnen we het als volgt zien: hand en voet maken deel uit van hetzelfde lichaam, maar beweren toch dat ze elkaar niet nodig hebben.

En ja, er is onenigheid onder christenen over allerlei bijzaken. Maar zij die christenen zijn, zijn het over een ding eens, dat zij bij de Kerk horen die Jezus als hoofd heeft. Daarin zijn zij één. Dat ze daarbij elkaar de hersens in slaan over van alles en nog wat doet daar niks aan af.

Nou zo gauw ze gaan zeggen dat ze de ware kerk zijn en anderen gaan verketteren en voor demonisch, weet ik veel wat, uitmaken gaat dat ook niet meer op. Soms wordt er betwist of de andere kerk wel echt bij Jezus hoort. En dan kun je zeggen dat het wel zo is, maar dan ben je ongeveer net zo een als twee zussen of broers die elkaar nog nooit echt hebben gezien en elkaar niet kunnen luchten. Dan is de eenheid slechts eentje die er in het fundament mogelijk is (en er is maar een fundament, dat wat er gelegd is namelijk Christus Jezus) en niet eentje dat er in de praktijk is. Iedereen bouwt misschien wel op hetzelfde fundament, maar daar hebben ze met velle rode verf, afzetlinten en al wat niet meer duidelijk hun gebied gemarkeerd en oh wee als er sprake zou zijn van een huis wat op het fundament gebouwt wordt.

Ik vind het model van Israel altijd heel mooi. Het waren echt 12 verschillende stammen. Iedere stam had zijn eigen identiteit en gebruiken. Je trouwde alleen maar met iemand uit je eigen stam. Deed alles met je eigen stam, had als stam een territorium. Maar aan de andere kant waren ze wel weer één. Ze kwamen samen in Jeruzalem om God te aanbidden. Samen waren ze één volk. Samen gingen ze (gerangschikt op stam) de strijd in. Er was echt eenheid in verscheidenheid. Zo mogen wij ook zijn, maar we moeten wel samen kunnen strijden en God aanbidden. Ook al doen we alles anders (en daar kan ook aanbidden bijhoren trouwens) toch moeten we samen voor hetzelfde kunnen strijden en echt ons kunnen beseffen dat we een lichaam zijn en elkaar daarin ook versterken. Als de neus jeukt moet gewoon af en toe de hand daar wat aan doen. En zonder de arm kan die dat niet... etc.

Verder snap ik de constatering van jullie wel (Chris en Proeme) maar als de hand de neus niet helpt, blijft die kriebelen...

Journaliste/publiciste Karen Armstrong gaat een stapje verder en wil graag eenheid tussen religies: Karen Armstrong makes her TED Prize wish: the Charter for Compassion
Interessant verhaal, een hoop idealisme in 20 minuutjes.

Even een losse opmerking tussendoor: toevallig stond onze dominee tijdens zijn preek van afgelopen zondagmorgen met dat manifest (is nog een heel boek trouwens) in zijn handen. Citeerde er nog wat zaken uit. Grappig.

@T

Ha, dat is een interessante kwestie: de vermeende eenheid van het volk Israël in het OT.

Wat we nu een volk noemen, was indertijd een grote verscheidenheid aan stammen en volken. Onderling werd er veelvuldig gevochten en ternauwernood is bijvoorbeeld de stam Benjamin aan uitmoording door andere stammen ontsnapt. Noem overigens eens een oorlog op waar alle stammen bij betrokken waren? De stammenrelatie in oorlogen is misschien wel te vergelijken met de ad hoc verbonden die de stadskoningen in dat gebied vaak sloten (zie bv de kwestie Abraham en Lot).
De richteren bedienen elk hun eigen (paar) stam(men) en ook de centralisatie van de Jahweh cultus is nooit goed gelukt (ieg tot aan de ballingschap).

De stad Jeruzalem zien we nu als hoofdstad van al deze stammen, maar werd indertijd nauwelijks gebruikt als bindend centrum van alle stammen. Voor de tijd van David was Jeruzalem helemaal geen centrale stad, en in de tijd van David werd de stad, die aan geen enkele stam toebehoorde, onder controle gehouden door buitenlandse troepen van David.

Salomo kreeg het voor elkaar verschillende stammen te interesseren voor de gang naar de tempel, maar dat waren maar enkele en voor zeer korte tijd. Het vermoeden is dat de cultussen in Dan en Bethel, maar ook op andere plekken met dikke bomen en oude altaren of geoliede stenen, in ere bleven (en voordien al belangrijke heilige plaatsen waren) bij met name de zogenaamde ’10 stammen’.

De verdeeldheid na de tijd van Salomo lijkt me zelfs iets meer voor de hand liggend.

Het is interessant te zien hoe de benadering van de eredienst aan God verschilt in de boeken van het OT, sommige geschreven door een groep uit de genoemde 10 stammen, en andere door Judeeërs (vergelijk bv Kronieken met Koningen). Waarom werd bv het koningschap van Saul afgenomen toen hij probeerde te offeren, en was dit andere koningen later gewoon toegestaan? Je zult tientallen van dergelijke vragen kunnen verzinnen.

Bottom line: ook in het OT was er van (menselijke) eenheid nauwelijks sprake onder de stammen van Israël, en dat is precies wat ik hiermee wil zeggen. De eenheid komt niet voort uit gedrag van mensen, maar uit de identiteit die ze gekregen hebben. Het OT is een lang relaas van de ontrouw van mensen vs de trouw van God. En dat kun je doortrekken tot nu toe: het is een mooi en goed streven naar eenheid onder christenen, maar de basis van deze eenheid zit hem in onze identiteit: we zijn kinderen van God door Jezus.

Dat is ook precies de benadering die we moeten hebben in onze omgang met elkaar: hoe slecht we ook van elkaar denken: onze identiteit blijft gelijk.

Ik las dat dit 'Manifest voor de Eenhied' door leiders uit de meer orthodoxe hoek van de kerk is opgesteld. De meer vrijzinnige hoek voelt zich uitgesloten en gaat nu ook een 'manifest' opstellen.

Vinden jullie het terecht dat de vrijzinnigen zijn buitengesloten? Kunnen orthodoxen zich één voelen met groeperingen die kern van wat orthodoxen geloven afdoen als symbolisch of onbelangrijk? Ben benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken.

Vinden jullie het terecht dat de vrijzinnigen zijn buitengesloten?

[ongenuanceerd]Wie de redding door de dood en opstanding van Jezus Christus niet belijdt, is geen christen[/ongenuanceerd]

Verder kan ik me niet voorstellen dat de liberalere voorgangers bewust zijn buitengesloten.

Vinden jullie het terecht dat de vrijzinnigen zijn buitengesloten?

[ongenuanceerd]Wie de redding door de dood en opstanding van Jezus Christus niet belijdt, is geen christen[/ongenuanceerd.

Tja, ik heb de neiging om vrijzinnigen die in de God van Israël geloven maar de verhalen over Jezus graag wat losser lezen, te zien als mensen die de klok wel hebben horen luiden, maar niet precies weten waar de klepel hangt. Juist omdat Jezus zo duidelijk bidt (of is het: proclameert?) dat zijn volgelingen één zullen zijn in Hem, maakt dat ik mijn mede-volgelingen graag als broeders en zusters zie, ook al snappen ze het niet helemaal. Als ze mijn broers en zussen zijn, hebben ze er recht op dat ik geduldig met ze ben en ze niet laat vallen, ook al hebben ze de essentie van wie Jezus is niet begrepen. Maar het hangt er nogal vanaf waar de discussie over gaat: Was/is Jezus (de Zoon van) God? Stond hij echt op uit de dood? Is zijn offer genoeg om mijn zonden weg te wassen? Komt hij terug en zo ja, wanneer dan en hoe vaak? Als het om dit soort vragen gaat sta ik liever naast dan tegenover mijn broers en zussen.

Deze discussie blijft wat hangen rond 'wie is mijn mede-christen' en 'wat verwacht je van een medechristen', om de discussie wat richting te geven de volgende vraag: wanneer wordt het belangrijk welke punten van je geloofsbelijdenis je met een medegelovige deelt? Als je bij ze in de kerk zit, als je samen op een kring zit, als je samen aan evangelisaite doet, als je het avondmaal viert?