Na het lezen van het volgende artikel in de visie: linkje
rijst bij mij de vraag in hoeverre de ichthiaan het prima vind om over hekserij en bovennatuurlijke dingen te lezen.

Als groot fan van fantasy-boeken (Terry Pratchett, Tolkien, Jack Vance etc.) en fantasy art (Luis Rojo, Alan Lee, etc.) ben ik benieuwd in hoeverre dit in een christelijke levensstijl past. Veel christenen en ook veel ichthianen hebben wel iets wat in dit genre past in hun boekenkast of cdplankje staan (Narnia, LotR, Within Temptation, Era, etc)

Vraag is dus: In hoeverre mogen/kunnen we als christenen bezig zijn met hekserij, draken, spoken, elven, science fiction, moeder aarde en magie zonder dat dit effect heeft op ons christen zijn??? (moeten de boeken, cd's en dvd's de deur uit of kunnen ze best naast de bijbel blijven staan???)

Graag uw mening (met eventueel bijbelse onderbouwing als u zich daartoe kunt zetten )

#Double U B: lange url weggewerkt

Ik denk dat je per boek/cd moet kijken of het kan of niet. Zoals dat eo-artikel ook zegt: als het kwaad verheerlijkt wordt, of niet duidelijk als 'fout' wordt neergezet, gaat er iets mis. Maar in Harry Potter is Voldemort toch echt wel heel duidelijk heel fout. Om maar een voorbeeldje te noemen.

Het is denk ik erg lastig in het algemeen iets te zeggen.

Chronicols of Narnia bijvoorbeeld, zie ik geen enkel probleem in.
Harry Potter heb ik niet gezelen en ook niet alle films gezien (bovendien schijnt het zo te zijn dat je de christelijke lijn pas ziet als je de hele serie in zn totaliteit bekijkt), dus daar kan ik niet over oordelen.

Ik heb gister net deel 1 van Harry Potter gezien. Voor mijn idee staat dat zover van de werkelijkheid af dat ik me tijdens de film me niet een seconde afgevraagd heb of dit wel klopt met mijn christen-zijn en of ik dit wel mag kijken. Bij andere films heb ik dat weer heel erg, dus idd, het hangt af van de film/cd/boek. Toch hoef ik niet achter de ideeen van zo'n film/cd/boek te staan om er toch met een gerust geweten kennis van te nemen. Het ligt dus ook aan de persoon die het kijkt. Ik kan me voorstellen dat mensen wel moeite hebben met sommige/meeste fantasy.

Hmmm, wat mij aangaat vind ik het wel lastig of ik RPG's van SquareSoft zoals Final Fantasy VII, Seiken Densetsu 2 en 3, Tales of Symphonia of Chrono Trigger nu moet spelen of niet. Je tovert je een slag in de rondte bijvoorbeeld, daarnaast dacht ik van het weekend bij Chrono Trigger (eens van de plank getrokken) dat het idee dat je als simpele ziel de wereld van de ondergang redt wel erg hoogmoedig is. Dergelijke spellen hebben daarentegen wel weer heel veel strategische componenten die wel erg leuk zijn, ookal heeft het wel een sterk occult beïnvloede ondertoon.

Maar van het weekend dacht ik hier dus over na, ik vind het ook lastig . Japanners hebben de neiging uit te dragen dat goed en kwaad in ons allemaal zit (sympathie voor de slechterik, herkenning van kwade neigingen in de held), dat kom je wel vaak weer tegen in verhalen die ze verzinnen.

Maar, ondanks dat je er zelf misschien niet direct door beinvloed wordt is het misschien wel een sterk werktuig tegen God. Vanuit die visie kan zelfs het maar kijken van een op het oog onschuldige film over hekserij sterke gevolgen hebben op een geestelijk niveau.

Uiteraard zal ik me aan moeten sluiten bij Proeme dat het lastig is er iets algemeens over te zeggen, maar in het geval van Harry Potter; Voldemort is het kwaad, maar in de wereld (door de tovenaars) wordt hij bestreden met zijn eigen middelen; namelijk toverkracht. Dit is denk ik een verkeerd beeld wat kan leiden tot een verschoven visie op de werkelijkheid, juist omdat het zo dicht op het geestelijke zit.

Wat games betreft, ik heb world of warcraft gespeeld en daar is die occulte component ook sterk aanwezig, evenals in het spel over LotR. Ik speel ze nu bewust niet meer (o.a. omdat ik als ork palen in de grond moest slaan om deze te ontheiligen; de vergelijking met asjerapalen ter ere van baal was voor mij overduidelijk) Maar waar ligt de grens t.o.v. onze heiligheid en de alsJezusgelijkwillenzijn factor?

@ Double U B: waarom zijn er dan mensen die in jouw ogen tegen sommige/elke vorm van fantasy zijn en in hoeverre beinvloeden deze meningen/argumenten jouw??? (aangezien je er wel voor kiest met een bepaalde wetenschap die film te bekijken)

Wat ik altijd wel verhelderend vind is hoe Paulus met het eten geofferd aan afgoden omging. Waar het kort samengevat op neerkomt is ten eerste: alles is mij geoorloofd, maar niet alles nuttig, en ten tweede: als je je broeders/zusters hiermee in gwetensnood brengt omdat zij er niet zo tegenaankijken, doe het dan vooral niet, omwille van de broederliefde. (Duidelijk in mijn eigen woorden weeggeven ).

Voor mij komt het er dus op neer dat het best geoorloofd is, maar dat het per persoon ongetwijfeld verschilt of het nuttig, danwel of het broeders/zusters aan het wankelen brengt.

Na het lezen van het volgende artikel in de visie: linkje
rijst bij mij de vraag in hoeverre de ichthiaan het prima vind om over hekserij en bovennatuurlijke dingen te lezen.

Wou je jezelf zo graag onder een wet plaatsen?

Ja want ik ben zondig.

Ik stel voor dat je een topic over de wet begint en niet dat hier doet, ik ben geen mod dus kan je nergens toe dwingen, maar vind het jammer dat je niet on topic reageert in dit door mij gestarte topic

Ja want ik ben zondig.

Zie je wel dat je religieus bent!!

Ik stel voor dat je een topic over de wet begint en niet dat hier doet, ik ben geen mod dus kan je nergens toe dwingen, maar vind het jammer dat je niet on topic reageert in dit door mij gestarte topic

Dat heb ik gezegd... ik laat me niet in hokjes proppen

@ mods: Doen we hiero ook aan ipbans? geloofkritisch is prima en je mag ook nog best zeggen dat ik niet wedergeboren ben, til ik niet zo zwaar aan, maar om te zeggen dat instanties aan het gas kunnen, er grof taalgebruik geuit wordt en je insinueert dat bepaalde mensen satan dienen dan denk ik dat je hier niet thuis hoort.

@ mods: Doen we hiero ook aan ipbans? geloofkritisch is prima en je mag ook nog best zeggen dat ik niet wedergeboren ben, til ik niet zo zwaar aan, maar om te zeggen dat instanties aan het gas kunnen, er grof taalgebruik geuit wordt en je insinueert dat bepaalde mensen satan dienen dan denk ik dat je hier niet thuis hoort.

Zie je wel dat je niet wedergeboren bent, want je wilt ook anderen onder het juk der dienstbaarheid plaatsen!!!

Deze vraag stel ik omdat ik het niet cool vind dat het topic waarmee ik gepoogd heb serieus discussie te krijgen met dergelijke opmerkingen verknald wordt en het niet helpt een beeld te krijgen van de aan de orde gestelde problematiek.

@ mods: Doen we hiero ook aan ipbans? geloofkritisch is prima en je mag ook nog best zeggen dat ik niet wedergeboren ben, til ik niet zo zwaar aan, maar om te zeggen dat instanties aan het gas kunnen, er grof taalgebruik geuit wordt en je insinueert dat bepaalde mensen satan dienen dan denk ik dat je hier niet thuis hoort.

Je hebt gelijk, dit leidt nergens toe, ik blokkeer wolk9.

@Wolk9: zie je mailbox.

het begon net leuk te worden

BOT

Wat ik altijd wel verhelderend vind is hoe Paulus met het eten geofferd aan afgoden omging. Waar het kort samengevat op neerkomt is ten eerste: alles is mij geoorloofd, maar niet alles nuttig, en ten tweede: als je je broeders/zusters hiermee in gwetensnood brengt omdat zij er niet zo tegenaankijken, doe het dan vooral niet, omwille van de broederliefde. (Duidelijk in mijn eigen woorden weeggeven ).

Voor mij komt het er dus op neer dat het best geoorloofd is, maar dat het per persoon ongetwijfeld verschilt of het nuttig, danwel of het broeders/zusters aan het wankelen brengt.

Daar waren we dus

Ik ben zelf ook een grote fantasy-fan.

Waar ik zelf wel op let is of het ook echt realistisch is. Als het echt zo wordt neergezet in een hedendaagse wereld (of verleden, for that matter) en opeens zou je magie kunnen gebruiken e.d., daar zou ik me niet lekker bij voelen.
Ik houd het dus bij de boeken die (overduidelijk) niet over deze aarde gaan, of anderszins erg onrealistisch zijn.

Waar ik dan aan denk (schrijvers): Hobb, Pratchett, Feist, Tolkien, etc.
Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik alle HP boeken heb gelezen, maar die verschillen toch wel met één groot aspect van al die andere schrijvers (behalve Pratchett dan): er zit humor in.

Wat ik denk ik probeer te zeggen (het komt niet zo consistent over denk ik) is dat als de fantasy maar een 'ver van je bed'-show is, dat je dan niet de bijbel als fantasy gaat zien, tenminste.

Qua humor vind ik het heerlijk om Pratchett te lezen, maar als je goed naar de inhoud en quotes van personages kijkt is hij behoorlijk anti-kerk en anti-christendom.
Eigenlijk jammer, want verder zijn zn verhalen dus echt om van te smullen ...

Ben er nog niet helemaal over uit:
- ik kan die antireligieuze uitspraken negeren en de verhalen beschouwen als fictie. Hij is immers ook erg maatschappijkritisch, dus niet alleen de kerk krijgt kritiek
- ik kan me er wel iets van aantrekken en Pratchett dus links laten liggen

lastig ...

Bij Ichtus Leuven hebben we die discussie jaren geleden al gehad. Toen had onze mentor thuis de hele collectie van Pratchett en waren sommige studenten het daar niet mee eens. Maar Belgen zijn niet zo doortastend in debatteren (alle Vlamingen die het hier niet mee eens zijn mogen pb'en), dus daar is toen helaas geen harde conclusie uit gekomen. Het was mee zoiets van "ieder zijn ding"

Ik ben zelf ook een grote fantasy-fan.

Super, die zie je namelijk niet veel hiero

Wat ik denk ik probeer te zeggen (het komt niet zo consistent over denk ik) is dat als de fantasy maar een 'ver van je bed'-show is, dat je dan niet de bijbel als fantasy gaat zien, tenminste

Klopt, verre van consistent.

En de bijbel is geen fantasy? in de zin van een parabel met een goede boodschap die je eruit moet vissen kun je het ergens wel op 1 lijn zetten. Denk bijvoorbeeld aan Job; de moralistische boodschap zie je ook terug in Tolkien of bij Lewis.

Wat betreft HP, waarom zou je dat, omdat er humor in zit, wel mogen lezen? beetje apart...

@ Winnie: wat doe je dan met andere cultuurgerelateerde dingen die een duidelijk negatieve insteek ten aanzien van het christendom hebben? denk aan de soapseries die vrije seksuele omgaan prediken, atheisten zoals mark twain en het lezen van zijn boeken, anti christenen zoals wolkers en zijn boeken/verfilmingen.
Waar ligt de grens en hoe is die te bepalen (als dat al mogelijk is)? (en dat is dus het lastige eraan)

(Prima als het topic meer een cultuur vs gijgeheelanders discussie wordt )

@mr T: "Voor mij komt het er dus op neer dat het best geoorloofd is, maar dat het per persoon ongetwijfeld verschilt of het nuttig, danwel of het broeders/zusters aan het wankelen brengt." Maar wat zegt de bijbel? je mag je niet inlaten met hekserij, met de dood, het spreken met doden (en schriftwijzingen kun je krijgen) dit wordt in fantasy wel vaak gedaan (vb. In LotR regelt aragorn een leger doden die onder een vloek leven en in een berg wonen (those who dwell in the mountains))
Is het kijken hiernaar/lezen hiervan niet indirect ongehoorzaam zijn en waarom wel/niet?

En de bijbel is geen fantasy? in de zin van een parabel met een goede boodschap die je eruit moet vissen kun je het ergens wel op 1 lijn zetten. Denk bijvoorbeeld aan Job; de moralistische boodschap zie je ook terug in Tolkien of bij Lewis.

Wat betreft HP, waarom zou je dat, omdat er humor in zit, wel mogen lezen? beetje apart...

Dat je de boodschap er soms uit moet vissen is wel duidelijk, maar om de bijbel daarom fantasy te gaan noemen...
HP: ik zei toch al, dat het wat inconsistent zou lijken... Maar bij sommige boeken is het gewoon overduidelijk dat het verzonnen is, en ik denk dat de HP boeken daar een van zijn.

Mbt Terry Pratchett: is soms een lastig geval, moet je per boek bepalen. Er zijn hele toffe boeken van hem waarin hij niet tegen iets aanschopt (dat mij dierbaar is, tenminste...), maar er zijn inderdaad ook mindere boeken. Hierbij moet ik ook aangeven dat ik er nog maar enkele heb gelezen, ik ben dus niet helemaal ervaringsdeskundige.

Hoi, ik ben ook fantasyfan (zit een beetje in de familie).


Voor ik mijn (hopelijk opbouwende) kritiek uit op de TS, eerst het volgende: in hoeverre is fantasy gezond? In veel fantasy heeft magie een grote rol, d.w.z. personen zijn in staat bovennatuurlijke geintjes uit halen d.m.v. innerlijke of uiterlijke kracht (bijv. een toverzwaard oid). Ik denk dat het hierbij belangrijk is te kijken naar de waarden en opvattingen achter het verhaal: is de hoofdpersoon afhankelijk van een hogere macht of redt hij/zij het op eigen kracht, zijn goed en kwaad gelijk. Ik denk dat fantasy ons veel kan leren over onze eigen wereld en samenleving, als een soort spiegelfunctie. Als je bijv. naar Harry Potter kijkt, die boeken zeggen misschien wel meer over de dreuzelmaatschappij van tegenwoordig dan dat ze inhoudelijk zo belangrijk zijn. Er vallen nog een heleboel dingen over te zeggen, maar ik zal het hier bij laten.

Dan nu mijn centrale punt: volgens mij kun je als christen niet zeggen: 'ik ben christen, dus ik mag X niet doen'. In sommige gevallen gaat dat natuurlijk wel op, als er in de bijbel een echt normatieve uitspraak staat. Maar voor de rest moeten we het allemaal zelf bedenken. Als jij van fantasy houdt maar je merkt dat het je geloofsleven belemmert, is het wellicht verstandig er mee te matigen of er mee op te houden. Hetzelfde kun je ook hebben met breien. Een heleboel dingen zijn gewoon niet intrinsiek fout, maar bestaan uit een heleboel grijstinten. Als christen moet je hier mee om weten te gaan. 'Beproeft alles, en behoudt het goede' zegt Paulus. De Prediker sluit zich hierbij aan: 'jongeling, geniet van je jeugd, maar weet wel dat je je uiteindelijk moet verantwoorden voor Gods troon'. We krijgen geen lijstje mee uit de bijbel, laat staan een hemelse update van wat we allemaal wel en niet mogen doen. Elke tijd, elk fenomeen vraagt om een gewogen bijbels, en soms ook persoonlijk oordeel.

Dan ga ik nu weer fantasy lezen.

Ik was ook wel benieuwd wat jullie van andere 'christelijke' soorten fantasy vinden: series als Narnia, en De Laatste Bazuin.

Dan nu mijn centrale punt: volgens mij kun je als christen niet zeggen: 'ik ben christen, dus ik mag X niet doen'. [...]
Een heleboel dingen zijn gewoon niet intrinsiek fout, maar bestaan uit een heleboel grijstinten.

Naar mijn mening is het niet zo dat je het niet moet doen omdat God het verbied, omdat je het niet mag doen van je geloof, maar 'moet' je het niet doen omdat je het niet wilt doen omdat God het niet goed vindt, dan wil je sommige dingen laten. Over magie en hekserij laat God Zijn mening wel weten. In de Bijbel staat duidelijk dat je je niet met hekserij, magie, horoscopen, waarzeggerij en zulke dingen in moet laten. Hier is een reden voor, dat het dus van de andere kant komt, verkeerde geestelijke zaken zijn. Als je dus weet dat God het verbied, dat Hij het niet wil en het niet goed vindt, als je weet dat het het tegenovergestelde is van wat Hij wil en voor je in petto heeft (een relatie met Hem), waarom zou je je dan met je gedachten in willen laten met magie?

En over dat grijze tinten, Jezus was wel af en toe behoorlijk duidelijk dat wij als christenen niet lauw moeten zijn, maar warm of koud. Wit of zwart. Hij sprak niet (vaak?) over een middenweg. Het is het één of het ander. Als je al uitgaat van dat dingen fout kunnen zijn voor bepaalde mensen, waar ligt dan de grens? Wanneer bepaal je of het voor jou fout is/gaat, en hoever je jezelf bepaalde dingen toestaat?

Zelf ben ik wel veel bezig geweest met HP en fantasyboeken, vooral over magie en hekserij. Maar daar heb ik afscheid van genomen, omdat ik het idee kreeg dat ik God geen plezier ermee deed als ik dikke boeken verslond die alleen maar over magie gingen.

Misschien kan fantasy wel. Alleen in het geval van HP zeg ik nee, aangezien het alleen maar gaat over magie. Over een school waar mensen leren om te gaan toveren, om te gaan leren over datgene wat God verboden heeft.
Als in een film over ridders kastelen toevallig een tovenaar in een toren woont en wat zinnen of gevechten doet, doe ik hem niet uit. Maar als magie een vaste rol inneemt, wordt verheerlijkt, ga ik wel twijfelen.

Dan nu mijn centrale punt: volgens mij kun je als christen niet zeggen: 'ik ben christen, dus ik mag X niet doen'. [...]
Een heleboel dingen zijn gewoon niet intrinsiek fout, maar bestaan uit een heleboel grijstinten.

Naar mijn mening is het niet zo dat je het niet moet doen omdat God het verbied, omdat je het niet mag doen van je geloof, maar 'moet' je het niet doen omdat je het niet wilt doen omdat God het niet goed vindt, dan wil je sommige dingen laten.

De vraag is niet of je het wilt of niet, want als je het niet zou willen zou er geen vraag zijn (volg je me nog? ). D.w.z. als je je afvraagt of je X wel doen mag als christen, is de wil om dingen in je leven op te offeren voor God sowieso wel aanwezig, dacht ik. Het gaat dan ook niet om de wil, maar of X werkelijk fout is in de ogen van God.

Over magie en hekserij laat God Zijn mening wel weten. In de Bijbel staat duidelijk dat je je niet met hekserij, magie, horoscopen, waarzeggerij en zulke dingen in moet laten. Hier is een reden voor, dat het dus van de andere kant komt, verkeerde geestelijke zaken zijn. Als je dus weet dat God het verbied, dat Hij het niet wil en het niet goed vindt, als je weet dat het het tegenovergestelde is van wat Hij wil en voor je in petto heeft (een relatie met Hem), waarom zou je je dan met je gedachten in willen laten met magie?

Als we daar vanuit gaan idd, zie ik nog steeds geen probleem met fantasy. Allereerst omdat je een fictieverhaal leest over magie, ten tweede omdat de magie in die boeken duidelijk verschilt met 'magie' (doden bezweren, occulte shizzle) in deze wereld. Kijk, als ik nou 'Wicca voor dummies' las, dan kon je daar vraagtekens bij zetten, over 'gedachten vullen' enzo. Maar bij fantasy gaat het om verhalen.

En over dat grijze tinten, Jezus was wel af en toe behoorlijk duidelijk dat wij als christenen niet lauw moeten zijn, maar warm of koud. Wit of zwart. Hij sprak niet (vaak?) over een middenweg. Het is het één of het ander. Als je al uitgaat van dat dingen fout kunnen zijn voor bepaalde mensen, waar ligt dan de grens? Wanneer bepaal je of het voor jou fout is/gaat, en hoever je jezelf bepaalde dingen toestaat?

Op basis van je geweten en je geloof. Jezus kan in de Bijbel behoorlijk zwart-wit zijn, bijvoorbeeld in de Bergrede. Op basis van Jezus' woorden heeft Billy Graham bijv. geregeld dat hij nooit alleen wilde zijn met een vrouw (die niet zijn vrouw was). Welnu, dat kan. Als je je volledig wilt afschermen voor elke verleiding. Maar je snapt net zo goed als ik dat dat echt niet voor elke christen verplicht zou zijn. De één kan beter met fantasy omgaan dan de ander, de ander beter met vrouwen dan de één (hierbij respect voor BG). Je kunt je in deze wereld niet afschermen voor het kwaad, zoals sommigen doen, en je verbergen in 'zondeloze' afgezonderdheid. We worden juist geroepen onderscheid te maken, tussen goed en kwaad, en het kwade aan te zien, misschien te verdragen, maar wel te verwerpen.

Zelf ben ik wel veel bezig geweest met HP en fantasyboeken, vooral over magie en hekserij. Maar daar heb ik afscheid van genomen, omdat ik het idee kreeg dat ik God geen plezier ermee deed als ik dikke boeken verslond die alleen maar over magie gingen.

Dat is prima, toch? Dat zie ik dan wel als een persoonlijk iets.

Misschien kan fantasy wel. Alleen in het geval van HP zeg ik nee, aangezien het alleen maar gaat over magie. Over een school waar mensen leren om te gaan toveren, om te gaan leren over datgene wat God verboden heeft.

1. Misschien moet je nog eens goed kijken naar wat God verboden heeft. God verbiedt namelijk geen onwerkelijke dingen.
2. Zeggen dat HP enkel over magie en o-wat-zijn-we-tof-en-geen-dreuzels-want-we-kunnen-magie-doen gaat, doet de boeken schromelijk tekort. Ik raad je aan het artikeltje te lezen van de TS, dat in HP7 duidelijke parallellen schetst tussen Harry en het Evangelie. Wel een spoilerwaarschuwing, trouwens. Als er één ding is waar HP over gaat, is het liefde.

Als in een film over ridders kastelen toevallig een tovenaar in een toren woont en wat zinnen of gevechten doet, doe ik hem niet uit. Maar als magie een vaste rol inneemt, wordt verheerlijkt, ga ik wel twijfelen.

Ik hou ook niet van Charmed.


En dan nu:

@ Winnie: wat doe je dan met andere cultuurgerelateerde dingen die een duidelijk negatieve insteek ten aanzien van het christendom hebben? denk aan de soapseries die vrije seksuele omgaan prediken, atheisten zoals mark twain en het lezen van zijn boeken, anti christenen zoals wolkers en zijn boeken/verfilmingen.
Waar ligt de grens en hoe is die te bepalen (als dat al mogelijk is)? (en dat is dus het lastige eraan)

(Prima als het topic meer een cultuur vs gijgeheelanders discussie wordt )

Waar ligt de grens en hoe is die te bepalen? Hmm, zal altijd een lastige vraag blijven, denk ik. Ik ga dan ook zeker niet proberen deze hier nu en voor altijd te beantwoorden.

Je draagt goede voorbeelden aan over die andere cultuurgerelateerde dingen. Hier kan ik me bij Ursa aansluiten dat de beslissing "wat kijk/lees/... ik wel, en wat niet" voor een groot deel een persoonlijke is. Wat betreft soap: ik heb bewust geen tv, juist om niet uit een heel assortiment rommel te moeten (kunnen?) kiezen. Bij literatuur ben ik ook erg kritisch op wat ik lees. Op dit moment heb ik ook erg weinig tijd om te lezen dus ik lees alleen wat ik echt zeker wil gelezen hebben. Jan Wolkers valt hierbij bvb uit de boot. Maarten 'tHart heb ik dan wel weer gelezen op school, maar dat was vooral uit cultuurhistorisch oogpunt (offtopic).
Conclusie: waar magie echt wordt verheerlijkt, daar bedank ik voor. Kun je dan zeggen dat er een onderscheid dient gemaakt te worden tussen soft en hard fantasy? Waarbij hard fantasy niet kan en softe wel? Maar waar trekken we dan de grens? Of moet iedereen dat weer voor zich bepalen?

@ Tim: je hebt een goed punt als je zegt dat TP's boeken erg verschillen. Bvb The Last Continent heeft mijn vader ook met veel plezier gelezen, maar anderen vond ik zelf ook niet meer kunnen (is alweer een tijdje geleden, dus ik herinner me niet alle titels meer).
Wat christelijke fantasy betreft: Narnia heb ik helemaal gelezen, van De Laatste Bazuin een paar. Ik lees ze als verhalen en niet als aanvulling op de Bijbel. Mijn visie op dingen als de eindtijd enzo zijn daar echt niet door veranderd.

En als je over christelijke fantasy gaat discussiëren, kun je net zo goed christelijke thrillers onder de loep nemen.

Watch out sogtijd

Ik denk dat fantasy ons veel kan leren over onze eigen wereld en samenleving, als een soort spiegelfunctie.

We krijgen geen lijstje mee uit de bijbel, laat staan een hemelse update van wat we allemaal wel en niet mogen doen. Elke tijd, elk fenomeen vraagt om een gewogen bijbels, en soms ook persoonlijk oordeel.

Maar is dat de goede spiegel? moeten we ons niet in iets heel anders spiegelen om aan de hand daarvan de mankementen weg te halen? Ik kan denk ik niet zo heel veel met de spiegelfunctie van uberhaupt literatuur .

Dat is dus mijn vraag: wat is een gewogen bijbels oordeel. Als ik kijk naar wet en regelgeving in de bijbel over hekserij, occulte gedachten etc. kan je dan onschuld beplijten als je bewust boeken leest waarin dit voorkomt? En onderken je dan niet het gevaar van de kracht die zich door dergelijke mediums manifesteert? Een lijstje wel/niet zo in elk geval wel handig zijn

En over dat grijze tinten, Jezus was wel af en toe behoorlijk duidelijk dat wij als christenen niet lauw moeten zijn, maar warm of koud. Wit of zwart. Hij sprak niet (vaak?) over een middenweg. Het is het één of het ander. Als je al uitgaat van dat dingen fout kunnen zijn voor bepaalde mensen, waar ligt dan de grens? Wanneer bepaal je of het voor jou fout is/gaat, en hoever je jezelf bepaalde dingen toestaat?

Mee eens en ben inderdaad wel heel benieuwd hoe het dan zit met de interpretatie van teksten over het niet omgaan met occulte zaken en hoe je die nu zo kunt interpreteren dat ik vooral maar boeken, films en muziek mag consumeren zonder daarmee iets te doen wat mijn christelijke identiteit aantast...

Het gaat dan ook niet om de wil, maar of X werkelijk fout is in de ogen van God.

Mee eens al zal dit werkelijk goed vs fout niet heel makkelijk te beoordelen zijn...

Als we daar vanuit gaan idd, zie ik nog steeds geen probleem met fantasy. Allereerst omdat je een fictieverhaal leest over magie, ten tweede omdat de magie in die boeken duidelijk verschilt met 'magie' (doden bezweren, occulte shizzle) in deze wereld

Dit vind ik wel vreemd. Je laat je toch in met magie en hekserij als je een boek leest waarin mensen uit de dood worden opgewekt of waarin geesten worden aangeroepen? Dat is duidelijk verboden (zoek de tekst indien gewenst wel op) los van of het fictie is (horen ervan en erover waarbij het goedgekeurd wordt) of feit is (geesten oproepen, drankjes brouwen, rituele offers ter ere van moeder aarde etc)

Je tweede punt vind ik wel intrigerend: welke boeken lees je dan en waarom denk je dat het anders is dan wat daadwerkelijk gebeurd?

Mijn mening hierin is namelijk heel anders, er gebeuren de meest bizarre dingen. Denk dan bijvoorbeeld aan het heiligen van boomkringen door zogenaamde wiccans, denk aan het ritueel slachten van beesten door de satanskerk, denk aan het gebruik van amuletten binnen de moderne hekserij, denk aan mentalisme, etc etc. allemaal vormen van magie die ik ook in boeken in meer of mindere mate tegen ben gekomen. Echte fantasy is daarbij wel minder echt in de zin dat er niemand in elven, goblins, dwergen etc gelooft. (dat hoop ik altans) Opmerking daarbij is dat ook in dat soort verhalen er mensen zijn die bepaalde occulte dingen doen en gebruiken die ook in het echie gebeuren. (denk aan geesten oproepen, vechten tegen demonen etc)

1. Misschien moet je nog eens goed kijken naar wat God verboden heeft. God verbiedt namelijk geen onwerkelijke dingen.
2. Zeggen dat HP enkel over magie en o-wat-zijn-we-tof-en-geen-dreuzels-want-we-kunnen-magie-doen gaat, doet de boeken schromelijk tekort. Ik raad je aan het artikeltje te lezen van de TS, dat in HP7 duidelijke parallellen schetst tussen Harry en het Evangelie. Wel een spoilerwaarschuwing, trouwens. Als er één ding is waar HP over gaat, is het liefde.

@1 Maar is het onwerkelijk, zie ook de vraag n.a.v. het vorige stukje.
@2 Als TS denk ik dat er in het artikel een verkeerd beeld geschetst wordt van de realiteit van HP in de dagelijkse samenleving en vooral op kinderen die de boeken lezen. Ik heb toevallig alleen deel 7 niet gelezen en heb de andere delen wel kritisch gelezen en ook de films hezien. Wat JKrowling ook beweert, die boeken hebben niet de christelijke lading die Lewis of Peretti wel in hun boeken integreren. Daarnaast is ook dit weer aan interpretatie gebonden en daarom vind ik het zo apart dat mensen dit zeggen. Neem het beeld van de kinderen voor selexyz toen deel 6 uit ging komen. Ik vond het haast angstaanjagend omdat die kinderen niet het onderscheid hadden tussen werkelijkheid en de fantasy in HP. Gekleed in zwarte kleren, met schmink op etc.

Het is een andere discussie (is hp echt goed) maar zet mij wel tot nadenken over het al dan niet zelf lezen van dergelijke boeken. HP gaat m.i. in elk geval niet direct over liefde (bijbels gezien) De liefde die erin voorkomt is namelijk wel erg egoistisch...

@Tim: Narnia en de laatste bazuin zijn voor mij bij uitstek goede fantasy omdat daar de schrijver duidelijk van begin tot eind aangeeft met welke insteek dingen geschreven worden. Anders dan LotR want Tolkien heeft duidelijk zelf gezegt niet bewust gelijkenissen met de bijbel te maken maar gewoon een boek ter meerder vermaak van zijn medemens. (Ook Peretti is mi een pur sang christelijk schrijver met een christelijke boodschap in zijn boeken, vraag me wel af of het in Gods ogen goed is om dingen over hekserij met de goede boodschap als vermaak te lezen/zien/horen...)

Hoewel een weekje later, wil ik nog wel even reageren. Bereidt u wederom voor op een lang verhaal...

Ik denk dat fantasy ons veel kan leren over onze eigen wereld en samenleving, als een soort spiegelfunctie.

We krijgen geen lijstje mee uit de bijbel, laat staan een hemelse update van wat we allemaal wel en niet mogen doen. Elke tijd, elk fenomeen vraagt om een gewogen bijbels, en soms ook persoonlijk oordeel.

Maar is dat de goede spiegel? moeten we ons niet in iets heel anders spiegelen om aan de hand daarvan de mankementen weg te halen? Ik kan denk ik niet zo heel veel met de spiegelfunctie van uberhaupt literatuur .

Tsja, dan moet/kun je je ms aan andere dingen spiegelen. Literatuur gaat vaak over 'de grote dingen in het leven' en kan als zodanig dienen als voorbeeld en reflectie. Stel, ik lees een roman vind dat karakter X wel op mij lijkt of hetzelfde overkomt. Hoe deze karakters - geschapen door een auteur die zijn ervaringen ook weer uit de realiteit haalt - met de gebeurtenissen in hun leven omgaan, welke mening ze hebben enzovoort; het kan allemaal dienen in uw zelfreflectie. Een mooi voorbeeld daarvan is de Bijbel zelf. (zie bijv. Hebr. 11)

Kenmerk van toch wel een deel van de fantasy en science fiction (SF) is dat de auteur vaak doormiddel van zijn verhaal een boodschap wil overbrengen, bijvoorbeeld over de maatschappij. Wat je vaak ziet zijn structuren en opvattingen die wij al kennen maar dan in een ander jasje. De auteur veroordeelt bijvoorbeeld het racisme van de elfjes naar de dwergjes en zo impliciet het racisme 'in deze wereld'. Ziedaar: een spiegel voor onze samenleving.

Daarnaast kun je je afvragen of de spiegel wel goed is. Dat ligt allereerst bij de auteur en ten tweede bij jouzelf. Het eerste is logisch: welk doel heeft de auteur gehad bij het schrijven van zijn boek? Hoe wordt er omgegaan met begrippen als goed en kwaad? Welke opvattingen spreken door het boek heen? Vervolgens moet je ook goed opletten of je niet leest wat je wilt lezen. Als je bijv. een boek gaat lezen met de intentie dat het een 'fout' boek is, zul je die fout vaak ook wel vinden, of in ieder geval iets verdachts. De vraag is dan alleen of de auteur het ook werkelijk zo bedoeld heeft.

Dat is dus mijn vraag: wat is een gewogen bijbels oordeel. Als ik kijk naar wet en regelgeving in de bijbel over hekserij, occulte gedachten etc. kan je dan onschuld beplijten als je bewust boeken leest waarin dit voorkomt? En onderken je dan niet het gevaar van de kracht die zich door dergelijke mediums manifesteert? Een lijstje wel/niet zo in elk geval wel handig zijn

Een lijstje hebben we inderdaad niet, misschien is dat maar beter ook. Ik begrijp overigens wat je bedoelt, maar ik denk toch dat je redenering niet klopt. Een fantasy-boek lezen over occulte dingen zoals het oproepen van geesten is niet hetzelfde als zelf geesten oproepen. Als dat soort lectuur je aanzet tot glaasjedraaien enzovoort, kun je er - nogmaals - misschien beter van afblijven. Dat is echter persoonlijk. Laten we het zo zeggen - in de lijn van mijn eerdere redenering - als God het verbiedt, bestaat het, komt het voor. Waarom er dan niet over schrijven? Het gaat er dan eerder om hoe er over geschreven wordt. Meestal worden zulke dingen omschreven als slecht/duivels/demonisch. Als auteur daadwerkelijk zulke dingen niet veroordeelt of zelfs gaat aanprijzen, moeten er alarmbellen gaan rinkelen.

En over dat grijze tinten, Jezus was wel af en toe behoorlijk duidelijk dat wij als christenen niet lauw moeten zijn, maar warm of koud. Wit of zwart. Hij sprak niet (vaak?) over een middenweg. Het is het één of het ander. Als je al uitgaat van dat dingen fout kunnen zijn voor bepaalde mensen, waar ligt dan de grens? Wanneer bepaal je of het voor jou fout is/gaat, en hoever je jezelf bepaalde dingen toestaat?

Mee eens en ben inderdaad wel heel benieuwd hoe het dan zit met de interpretatie van teksten over het niet omgaan met occulte zaken en hoe je die nu zo kunt interpreteren dat ik vooral maar boeken, films en muziek mag consumeren zonder daarmee iets te doen wat mijn christelijke identiteit aantast...

Wat bedoel je met dat laatste?

Het gaat dan ook niet om de wil, maar of X werkelijk fout is in de ogen van God.

Mee eens al zal dit werkelijk goed vs fout niet heel makkelijk te beoordelen zijn...

Stimmt. Ieder persoon maakt daarin andere afwegingen en dat moet ook kunnen. Er zijn een aantal dingen waarover God erg duidelijk is, maar ook een aantal dingen waarbij je mening afhankelijk is van je interpretatie van de Schrift.

Als we daar vanuit gaan idd, zie ik nog steeds geen probleem met fantasy. Allereerst omdat je een fictieverhaal leest over magie, ten tweede omdat de magie in die boeken duidelijk verschilt met 'magie' (doden bezweren, occulte shizzle) in deze wereld

Dit vind ik wel vreemd. Je laat je toch in met magie en hekserij als je een boek leest waarin mensen uit de dood worden opgewekt of waarin geesten worden aangeroepen? Dat is duidelijk verboden (zoek de tekst indien gewenst wel op) los van of het fictie is (horen ervan en erover waarbij het goedgekeurd wordt) of feit is (geesten oproepen, drankjes brouwen, rituele offers ter ere van moeder aarde etc)

Je tweede punt vind ik wel intrigerend: welke boeken lees je dan en waarom denk je dat het anders is dan wat daadwerkelijk gebeurd?

1. Weer die tegenstelling tussen de daad en het lezen van een boek over de daad. Of, het lezen van een bij elkaar gefantaseerd verhaal waarin de daad voorkomt. Ik denk dat het dan überhaupt moeilijk wordt een boek te lezen, inclusief de Bijbel.
2. Bij mijn weten wekt alleen God mensen op uit de dood.
3. De magie van de meeste fantasyboeken staat toch een eindje van de werkelijk af. Als we bijv. kijken naar HP met z'n toverspreuken, waar de spreuk niet lukt als je 'leviosar' zegt ipv 'leviosa'. Zulke magie van superkrachten, spreuken en magische woorden komt niet voor in deze wereld. Een toverzwaard is net zo onwaarschijnlijk als een pratend dier. De rijke menselijke fantasie weet beide te bedenken.

Mijn mening hierin is namelijk heel anders, er gebeuren de meest bizarre dingen. Denk dan bijvoorbeeld aan het heiligen van boomkringen door zogenaamde wiccans, denk aan het ritueel slachten van beesten door de satanskerk, denk aan het gebruik van amuletten binnen de moderne hekserij, denk aan mentalisme, etc etc. allemaal vormen van magie die ik ook in boeken in meer of mindere mate tegen ben gekomen. Echte fantasy is daarbij wel minder echt in de zin dat er niemand in elven, goblins, dwergen etc gelooft. (dat hoop ik altans) Opmerking daarbij is dat ook in dat soort verhalen er mensen zijn die bepaalde occulte dingen doen en gebruiken die ook in het echie gebeuren. (denk aan geesten oproepen, vechten tegen demonen etc)

Ik ben volgens mij redelijk weinig fantasy tegengekomen waar de magie 'reëel' op mij overkwam. Ms ligt het aan het soort boeken dat ik lees (meer over elfjes enzo). Om een voorbeeld te geven: ik lees nu zelf een boek van Robert Jordan, waarvan het 'magisch systeem' aardig hindoeïstisch aandoet. Er is sprake van een wiel waarop ieder mensenlot geweven wordt, er is sprake van een bepaalde groep mensen die daar invloed op kan uitoefenen, er is ook sprake van een soort van messias, iemand die tegelijk schept en vernietigt (wat weer aardig hindoeïstisch is). Ik weet genoeg om hier van een afstandje naar te kijken. Ik heb bijvoorbeeld niet de neiging om hindoeïst te worden.

Daarnaast biedt juist fantasy een uitstekende blik op een 'andere' wereld, die er wel degelijk is. Daarom is er bijv. met christelijke fantasy niets mis. Het heeft vaak de mogelijkheid ons dingen te laten zien waar we normaliter niet van bewust. Dan doel ik overigens niet op lui als Peretti, die de wereld versimpliceren naar een zwart-wit waar ik van moet kotsen.

1. Misschien moet je nog eens goed kijken naar wat God verboden heeft. God verbiedt namelijk geen onwerkelijke dingen.
2. Zeggen dat HP enkel over magie en o-wat-zijn-we-tof-en-geen-dreuzels-want-we-kunnen-magie-doen gaat, doet de boeken schromelijk tekort. Ik raad je aan het artikeltje te lezen van de TS, dat in HP7 duidelijke parallellen schetst tussen Harry en het Evangelie. Wel een spoilerwaarschuwing, trouwens. Als er één ding is waar HP over gaat, is het liefde.

@1 Maar is het onwerkelijk, zie ook de vraag n.a.v. het vorige stukje.

Aangezien dit specifiek over HP gaat, ik denk dat een groot gedeelte van de magie in HP onwerkelijk is.

@2 Als TS denk ik dat er in het artikel een verkeerd beeld geschetst wordt van de realiteit van HP in de dagelijkse samenleving en vooral op kinderen die de boeken lezen. Ik heb toevallig alleen deel 7 niet gelezen en heb de andere delen wel kritisch gelezen en ook de films hezien. Wat JKrowling ook beweert, die boeken hebben niet de christelijke lading die Lewis of Peretti wel in hun boeken integreren. Daarnaast is ook dit weer aan interpretatie gebonden en daarom vind ik het zo apart dat mensen dit zeggen.

Lewis en vooral Peretti zijn zo overduidelijk dat het bijna niet meer plezierig is de boeken te lezen. Het is mooi als fantasy-boeken verwijzen naar het Evangelie, maar niet noodzakelijk. Wat Lewis betreft, was het de bedoeling van de auteur dat de lezers van zijn boeken veel herkenning zouden vinden als ze de Bijbel open zouden slaan. Wat HP betreft denk ik toch anders: het hele idee van een magische wereld is volgens mij ondergeschikt in de boeken. Natuurlijk, het is leuk enzo. Maar in de kern gaat het om de worsteling van de hoofdpersoon met zichzelf, om de strijd tussen goed en kwaad en het gegeven dat niets is wat het lijkt. Belangrijkste in de boeken is de liefde; de liefde is sterker dan het kwaad.

Neem het beeld van de kinderen voor selexyz toen deel 6 uit ging komen. Ik vond het haast angstaanjagend omdat die kinderen niet het onderscheid hadden tussen werkelijkheid en de fantasy in HP. Gekleed in zwarte kleren, met schmink op etc.

Ja, en als je een kind ziet rondlopen in een ridderpakje dan heeft die geen goed tijdsbesef?

Het is een andere discussie (is hp echt goed) maar zet mij wel tot nadenken over het al dan niet zelf lezen van dergelijke boeken. HP gaat m.i. in elk geval niet direct over liefde (bijbels gezien) De liefde die erin voorkomt is namelijk wel erg egoistisch...

Als je dat denkt dan heb je HP totaal niet begrepen. Kijk je Bijbel er op na: wat is het uiterste wat je uit liefde voor een ander kunt doen? Je leven geven voor een ander. Dit komt in HP meerdere keren voor...

Op de normale fantasy wat jezelf bedenkt creert heb ik geen probleem mee, voor de rest kunnen ze al die narnia, matrix, elfen en soort gelijke troep van mij part verbranden.

Op de normale fantasy wat jezelf bedenkt creert heb ik geen probleem mee, voor de rest kunnen ze al die narnia, matrix, elfen en soort gelijke troep van mij part verbranden.

Ik snap niet precies wat je bedoelt; al die 'troep' van jou is toch ook door iemand bedacht? Of doel je met de fantasy die je zelf bedenkt de fictie-verhalen, de vele romans etc.?

Als je dat bedoelt, ben ik het echt niet met je eens. Fictie-verhalen zijn best oke, maar ikzelf heb meer moeite om daarin echt van nep te onderscheiden. Dat in tegenstelling tot 'echte' fantasy (die troep van jou) waarin je gewoon weet dat alles verzonnen is. Dat lees ik dan ook gewoon voor mijn ontspanning.

timmy!!
sorry kon het niet laten (southpark)
jah het is indd ook bedacht door iemand ( een of andere zieke geest dan )
Maar ik vind al die onzin dingen als elfjes en dat soort porem egt belachelijk en vaak in tegenstrijdig met ons geloof dus dan vindt het niet kunnen als iemand er ff lekker van gaat genieten als christen objectief bestuderen oke maar anders niet.

Mag ik me dan afvragen wat voor soort boeken jij leest?

Ik heb namelijk de ervaring dat ik met fantasy goed (en makkelijk) kan onderscheiden wat echt en wat niet is, en met romans wordt echt gewoon een verhaal gegeven, wat dan vaak ook nog in de hedendaagse wereld past. Daarin is het onderscheid in wat echt is en wat waar is, tegenover wat verzonnen is, voor mij (soms) heel wat minder duidelijk. Dan geef ik toch de voorkeur aan duidelijke scheiding tussen echte fantasy, en verzonnen verhalen.

PS: CasanovAAP, heb je tijd over ofzo?

het is dan ook mijn mening het staat vrij om in dit land een eigen mening te hebben.
En nee ik was gewoon aan het soggen
ps boeken lees ik niet veel films daarin tegen juist wel en dan vaak films gebasseerd op het verleden (gladiator, kingdom of heaven, troy en dat soort actie films)
daarnaast hou ik ook veel van comedy.
om in de wijze woorden van mijn vader te spreken " G'd ziet ons graag lachen , waarom had hij anders papagaaien gemaakt"

Maar waar ligt dan de grens voor jou casanovaap?
Vind je disneyfilms bijv ook slecht? Eigenlijk alle tekenfilms die je waarschijnlijk vroeger bekeken hebt? Een en al verzonnen met onmogelijke beesten...
Ik ben het meer eens met Tim, je kunt het onderscheid goed maken. Zolang ze Gods naam en alles wat daarmee samenhangt maar niet verkeerd gebruiken.

Ligt eraan welke disney films, als je het over robin hood als vos hebt of bambi, zwanemeer vindt ik het best.(kijk niet veel disney )
Tekenfilms zoals dommel, boes, ovide of zelfs tom en jerry vindt ik best kunnen. Zijn gewoon bestaande dieren die ze laten praten en menselijke dingen doen.Dit kan als voorbeeld dienen voor kinderen (volwassenen soms ook) en leert je soms ook wat over jezelf
Maar zaken zoals pokemon en dat soort onmogelijke wezens met rare krachten nee geef dat portie maar aan fikkie.

Maar als je ook kijkt naar bijvoorbeeld naar Harry snotter je bent dan toch gewoon bezig met het verkeerde met het boven natuurlijke (geeste wereld)waar we ons niet mee bezig moeten houden zoals beschreven staat in de bijbel

Maar als je ook kijkt naar bijvoorbeeld naar Harry snotter je bent dan toch gewoon bezig met het verkeerde met het boven natuurlijke (geeste wereld)waar we ons niet mee bezig moeten houden zoals beschreven staat in de bijbel

Leg uit. Is dit een voorbeeld van je 'christelijk objectivisme'?

Ik niet snap Kom uut drenthe (geboren in grun, nog altied trots op )
Als je ff lekker gaat zitten om het te kijken dan ben je verkeerd bezig als je kijkt om te zien wat voor rariteiten om het zo maar ff te noemen om mensen te waarschuwen bijv. dan is goed

Tekenfilms zoals dommel, boes, ovide of zelfs tom en jerry vindt ik best kunnen. Zijn gewoon bestaande dieren die ze laten praten en menselijke dingen doen.Dit kan als voorbeeld dienen voor kinderen (volwassenen soms ook) en leert je soms ook wat over jezelf.

Maar als je ook kijkt naar bijvoorbeeld naar Harry snotter je bent dan toch gewoon bezig met het verkeerde met het boven natuurlijke (geeste wereld)waar we ons niet mee bezig moeten houden zoals beschreven staat in de bijbel

Eh, T&J zijn best gewelddadig. Ze scheppen er steeds weer plezier in om de ander flink te grazen te nemen op een behoorlijk gewelddadige manier. Zijn dat dan goede, christelijk verantwoorde filmpjes?

Hulde aan de spreker van de iToko! Die wist een m.i. prachtige combi van theologie/bijbelstudie en fantasy/scifi te geven. Ik heb van begin tot einde van zijn 'praatjes' genoten!!

Hulde aan de spreker van de iToko! Die wist een m.i. prachtige combi van theologie/bijbelstudie en fantasy/scifi te geven. Ik heb van begin tot einde van zijn 'praatjes' genoten!!

Erhm en wat was zijn boodschap dan? hoe dacht hij over de combinatie?

Ik niet snap Kom uut drenthe (geboren in grun, nog altied trots op )

Beetje flauw om je afkomst de schuld te geven van het feit dat je geen argumenten kunt geven voor je mening... Komt weinig van discussie..

Zijn gewoon bestaande dieren die ze laten praten en menselijke dingen doen

Geesten oproepen is toch ook menselijk?

Ik niet snap Kom uut drenthe (geboren in grun, nog altied trots op )

Ik toch ook, mien jong.


In deze toppik ging het al even over onze grote vrind Hawwy Pottew. En nu knal jij er tussendoor met als argument 'dat stoat ien Biebel'. Zegt mie niks. Stoat wel meer in ja.
Maar, aangezien je het eerder over een 'christelijke objectiviteit' had, ben ik wel benieuwd naar je ongetwijfeld boeiende uitleg.

Hulde aan de spreker van de iToko! Die wist een m.i. prachtige combi van theologie/bijbelstudie en fantasy/scifi te geven. Ik heb van begin tot einde van zijn 'praatjes' genoten!!

Erhm en wat was zijn boodschap dan? hoe dacht hij over de combinatie?

Hij was er absoluut fan van, begon bvb zijn eerste praatje met een fragment uit de Matrix, maar haalde ook Pratchett, C.S.Lewis en anderen aan. Ik heb helaas niet alle voorbeelden opgeschreven, maar heb wel alle "Bibletalks" op cd staan.

Charlie Hadjev, theoloog en algemeen secretaris van IFES-Bulgarije, liet in zijn â€Bibletalks†zien hoe het Oude Testament al een beeld toont van slavernij en bevrijding. In drie lezingen sprak hij over schepping, zondeval, de uittocht en de ballingschap. In de vierde lezing bracht hij deze onderwerpen bij elkaar, om het reddende werk van Jezus te verduidelijken: „De mens wordt door God niet alleen van zonde bevrijd, maar krijgt ook een nieuw hart en wordt een nieuw mens.â€

Zie ook stukje in Friesch Dagblad

Oke t&j zijn dan misschien een verkeerd voorbeeld

er staat geschreven in het nieuwe testament dat we ons ver moeten houden van het boven natuurlijke en dat gebeurt met harry snotter duidelijk niet (ps heb gin zin om de exacte boek en vers op te zoeken heb wel meer te doen )
en dat van afkomst was omdat ik nie egt snapte wat ze bedoelde, verder niks

er staat geschreven in het nieuwe testament dat we ons ver moeten houden van het boven natuurlijke

Ik zou nu toch wel graag weten waar dat precies staat...

Verder zie ik een gigantisch verschil tussen het praktiseren van bovennatuurlijke zaken, zoals het gebruiken van een Ouja-bord e.d. en het lezen over verzonnen gebruik van bijzondere krachten, vooral als het overduidelijk is dat het verzonnen is, en niet echt kan zijn, zoals (bijvoorbeeld) in de HP boeken.

[quote="Tim"]

Verder zie ik een gigantisch verschil tussen het praktiseren van bovennatuurlijke zaken, zoals het gebruiken van een Ouja-bord e.d. en het lezen over verzonnen gebruik van bijzondere krachten, vooral als het overduidelijk is dat het verzonnen is, en niet echt kan zijn, zoals (bijvoorbeeld) in de HP boeken.

Glaasje draaien zit toch ook tussen je oren? Is toch ook verzonnen?
Is het verder niet zo dat boeken als HP kinderen kunnen stimuleren om zich met de niet-verzonnen zaken bezig te houden..

wo ff iets rechtzetten glaasje draaien zit niet tussen je oren het heeft echt te maken met geesten oproepen.
Over het het stimuleren, ik stimuleer liever dat ze zich met het geloof bezig houden dan met ander (occulte) niet-verzonnen zaken.
ps. ML quote was van niet van mij
en tim als ik een keertje tijd over heb zal ik het voor je uitzoeken en posten en nu weer terug naar de studie

Glaasje draaien zit toch ook tussen je oren? Is toch ook verzonnen?
Is het verder niet zo dat boeken als HP kinderen kunnen stimuleren om zich met de niet-verzonnen zaken bezig te houden..

Uiteraard en ook God zit tussen de oren: vraag me altijd af wat de schrijvers van de bijbel voor drugs gebruikten

Hoe kan iets dat verzonnen is kinderen stimuleren om zich met niet-verzonnen dingen bezig te laten houden? Zijn juist kinderen niet nog ontvankelijk voor het verliezen van de grens tussen verzonnen en echt?

Na een tijd van forumstilte lijkt het me fijn om me weer in een aantal discussies te mengen, daartoe zal ik nu een poging ondernemen.

Allereerst wil ik opmerken dat ik het best een interessant onderwerp vind. Niet zozeer per sé toegespitst op fantasy als wel over het algemeen. Waar luister je naar? Wat lees je? Waar kijk je naar? Ik ben ervanovertuigd dat alles wat je ziet alles wat je hoort, alles wat je leest op de een of andere manier invloed op je heeft en dat er daarom af en toe best wel eens bewuster mee mag worden omgegaan.

Ik zeg dus niet dat ik het eens ben met CassanovA.A.P, maar zeg ook niet dat ik het eens ben met Tim. Het is sowieso een persoonlijke beslissing die als je hem voor God kunt rechtvaardigen, zoals elke andere keuze die je voor God kunt rechtvaardigen, niet fout is. Iedereen reageert anders op bepaalde dingen. Sommige mensen/kinderen zullen na het lezen van HP nachtmerries krijgen en trillend wakker worden, anderen hebben er totaal geen last van. Er zijn mensen die alles letterlijk voor zich zien en die het angst aanjaagt, er zijn anderen die er geen last van hebben.

Wat wil ik daarmee zeggen? Allereerst wees bewust wat voor effect bepaalde dingen op je hebben. Bewaak je grenzen. Maar bedenk ook: Waarom doe ik dit? Is dit onschuldig tijdverdrijf? Wat voor invloed heeft het op mijn dagelijks leven? Beïnvloed het mijn denken? Zo ja, hoe? Ten goede? om maar met paulus te spreken (das veiliger dan het zelf zeggen ): "al wat waar, al wat waardig, al wat rechtvaardig is, al wat rein, al wat beminnelijk, al wat welluidend is, al wat deugd heet en lof verdient, bedenkt dat" (Fil 4:8 ) Want uiteindelijk bepaald wat je denkt ook wat je doet. Waar je over nadenkt ga je mee bezig en bepaalt je gedrag/acties.

Om maar eventjes te reageren op het occulte: Er is een hemel en een hel. God en de duivel. Engelen (Heb 1:14) en gevallen engelen (=demonen). Jullie kennen allemaal Ef 6:12 waarschijnlijk wel: "want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten." Er zijn dus "hemelse gewesten" (hier wordt overigens alleen in Efeze over gesproken). Eerder in Efeze wordt al gezegd dat wij daar ook een plaats hebben in Christus (Ef 2:6). Nu wordt gezegd dat wij dus een geestelijke strijd strijden. Wat jullie ongetwijfeld allemaal al wisten . Ik geloof dat die vaak dichterbij is dan je denkt. Verlijding en afleiding (wat minder erg klinkt maar hetzelfde effect kan hebben) liggen altijd op de loer. Waar komen die vandaan? God? Volgens mij niet. Er is een stijd bezig in/om ons leven. Satan wil niet liever dan je vernietigen, kan dat niet dan wil hij je maar wat graag verlammen/inperken etc. Hoe kan hij dat doen? Door je aandacht iig van God af te leiden. Want wat je gedachten beheerst, beheerst uiteindelijk je keuzes als je niet oppast. En om Shakespeare te quoten: "The choices you make dictate the life you lead"

Waar ik voor pleit is niet een wegwerpen van alles wat ook maar iets met de wereld te maken heeft, maar een bewustwording van waar satan doorheen kan werken. En dan is het soms inderdaad goed om het vijandelijke kamp te verkennen, of om lekker op vakantie te gaan naar Irak, maar kijk dan wel uit voor rondvliegende kogels.

Glaasje draaien zit toch ook tussen je oren? Is toch ook verzonnen?

Lees de volgende Claridad .

Verder denk ik dat alles wat een mens echt in beslag kan nemen schadelijk kan zijn. Ik heb zelf een behoorlijk levendige fantasie en laat me gemakkelijk in dingen meeslepen. Ik heb vroeger best wel veel fantasy-RPG's gespeeld waarbij je je een slag in de rondte tovert en waarin ook een niet-bijbels wereldbeeld gepropageerd wordt. Ik kan uiteraard slechts voor mezelf zeggen dat dergelijke dingen sneller m'n denken beïnvloeden dan me lief is. Ik heb dan ook de gewoonte me gelijk helemaal op zo'n spel te storten, kan niet zo goed maat houden .

amen Mr T (oke )

amen tondo

Wie is Tondo?
Mr. T lives here