Hoi!

Eigenlijk had ik een poos geleden besloten om niet meer te gaan posten. Dat is me iig een dikke maand gelukt..maar zo nu en dan faalt mijn streven.
Goed...als ik dan post, laat ik dan een serieuze post wagen!

Begin 2005 ben ik naar een doopdienst geweest in Groningen. Hier werden 2 mensen gedoopt die beide gescheiden waren en die met elkaar getrouwd waren. Beetje vage zin, maar laat ik het dan zo zeggen: beide een scheiding achter de rug en vervolgens met elkaar getrouwd.
Ik meen dat ze tot geloof kwamen tijdens hun relatie of tijdens hun huwelijk.
Ik vond dit wel bijzonder, want dat had ik nog nooit eerder meegemaakt. Het viel me echter op dat er niet echt over werd gesproken. Ik dacht: In de bijbel staat toch dat je niet mag echtscheiden? Hoe kan het dan dat de kerk dit goedkeurt?
Natuurlijk heel mooi dat deze mensen voor God kiezen, maar mijn vraag was niet echt beantwoord.

Mijn ouders zijn in november 25 jaar getrouwd en ik heb ook geen directe christenen om me heen die hun huwelijk beeindigd hebben. Toch is het algemeen bekend dat ook christenen hun eeuwige trouw niet altijd waar kunnen maken!
Ok, dat mensen scheiden is al erg genoeg. Voor hunzelf, voor hun eventuele kinderen en voor hun familie!! Alleen hoe denkt de kerk/de christen/de Bijbel erover?

Ik heb hier een half jaar geleden een boekje over gekocht van Ds. Koekoek "Echtscheiding en hertrouwen". Hierdoor ben ik wel heel anders gaan denken over mensen die een scheiding achter de rug hebben. Ds. Koekoek maakt nl. wel een onderscheid in redenen waarom mensen hun huwelijk beeindigen. Bv:
-overspel
-mishandeling

Ik denk dat het goed is om als christenen ook hier over na te denken. Hoe kunnen we dergelijke mensen tot steun zijn, want scheiden doe je heus niet voor je lol.

De trouwtekst van mijn ouders: een drievoudig snoer wordt niet spoedig verbroken! Prediker 4: 12
Wat mij opvalt aan deze tekst is dat er staat: niet spoedig. Het kan echter wel gebeuren. Dus ook al vertrouwt een stel op God en leeft samen met God...dat is nog steeds geen garantie voor een mooi huwelijk? Of wordt er wat anders bedoeld?

Echtscheiding
-Wat nou als dit gebeurd? Je hebt God eeuwige trouw beloofd aan deze man/vrouw. Vergeeft God dit?
-Indien ja: vergeeft God het niet als je voor een tweede keer trouwt?
-Is het voor een christen anders dan voor een niet-christen die na zijn/haar scheiding tot geloof komt?
-Hoe bepaalt een kerk of een dergelijk stel wel/niet belijdenis mag doen of zich mag laten dopen?
-Moet iemand de kerk verlaten?

Goed, rest mij nog te zeggen dat mijn ideaal is een kerel te trouwen met wie ik de rest van mijn leven door ga brengen en dat ik hoop dat dergelijke rampsenario's mij bepaard blijven.
Ik zou het waarderen als jullie de visie's van jullie/jullie kerk mij duidelijk willen maken!

Froukje

Als ik Bernardus goed heb begrepen beschouwt de rooms-katholieke kerk scheiden als onmogelijk en dus hertrouwen als echtbreuk, oftewel een doodzonde. En zolang je in die status verkeert, kan je niet deelnemen aan de eucharistie. Als je de waarde van de eucharistie een beetje kent, weet je dat zoiets een vrij extreme maatregel is. Is nogal een keihard standpunt, maar zo zit het wel als ik het goed heb.

Bij het koffiedrinken hoorde ik vanochtend dat in de vrijgemaakte kerk op dit moment discussie is over hertrouwen (dus met iemand anders trouwen na een scheiding); sommige kerken zouden zo'n huwelijk niet willen inzegenen. Wie weet hier meer over?

derek Prince heeft hier wel interessante stof over geschreven. Hij is een keer hertrouwd geloof ik. Zijn gedachte komt er op neer, dat als bij jou geen gebreke was, je mag hertrouwen. Concreet: gaat de ander weg, pleegt overspel oid, danmag je hertrouwen. Bij sterfte( in zijn eigen geval) ook.
Ben je zelf in gebreke gebleven, dan niet.

Natuurlijk is dit zwart-wit. Hij gaat in zijn boek wel genuanceerder om met deze kwestie. Hij heeft bijvoorbeeld bij zijn tweede vrouw die als niet-christen gescheiden is, maar daarna bekeerd, wel eerst gekeken waarom zij gescheiden was.( haar man was weggegaan na overspel gepleegde te hebben)

Wijlen Derek Prince is erg aan te raden om van te lezen. ( maakrt niet uit welk onderwerp) Heeft veel meegemaakt en praat vanuit de praktijk, maar kent ook de dogmatische kant erg goed. Voordat hij actief was als predikant, was hij jarenlang hoogleraar filosofie. Heb nog wel een boekje in kast hierover.

Lastige kwestie, heb ik me ook vaak afgevraagd. Ook ik heb het nog niet in mijn nabije omgeving zien gebeuren, maar wel in de kerk.

Wat ik er wel over weet, is dat Jezus zegt in Mat. 19 vs 9 dat je overspel pleegt als je hertrouwt 'als je je vrouw hebt weggezonden'. Dat is vrij duidelijke taal: neem je de stap om toch te scheiden wat God samen heeft gevoegd, dan moet je verder niet hertrouwen.
Dat wegzenden mag sowieso als er overspel in het spel is ( ), als je man/vrouw met een ander seks heeft gehad, geloof ik (als ik daar zo op zoek in het OT dan moeten overspelige mensen ter door gebracht worden -> wordt de aanhang dus weduw(naar) en mag hertrouwen. Mooi systeem he?).

Ook 1 Kor 7 vers 10 zegt dat gescheidenen gescheiden moeten blijven. Scheiden zelf mag dan blijkbaar, en op zich kan ik het met voorstellen, er zijn toch situaties waarin je er zo aan ten onder gaat dat getrouwd blijven onhoudbaar is (geweldadige situaties enzo). Dan denk ik dat God je dat wel vergeeft (als je daarom vraagt). De kerk hoef je daarvoor in ieder geval niet te verlaten.
Maar ik denk dat dat dan weer niet geld voor 'ik vind het niet meer leuk met jou'. Je mag er toch wel moeite voor doen om je trouwboek bij elkaar te houden. Als je er gewoon 'geen zin meer in hebt', dat je huwelijk behandeld als een onvolwassen verkering, dan neem je God niet serieus (en Hij jou dan vast ook niet).

Een niet-christen die christen wordt, tsja, je kunt het bekijken dat hij 'niet beter wist', maar dat maakt voor God dan weer niet uit. Maar Paulus heeft verschrikkelijke dingen gedaan en is toch nog enorm bruikbaar geweest voor God.
Ik zie het zelf als dat hij 'niet beter wist' en daarom, als hij er enorm veel spijt van heeft en zichzelf verbeterd heeft, toch weer vergeven wordt.

Dan nog: Jezus zegt ook dat als je alleen maar met verlangen naar een andere vrouw/man kijkt, je al overspel hebt gepleegd. Dus overspel plegen heb je zo gedaan, in 60 jaar huwelijk zul je toch vast wel eens (vluchtig) denken 'was ik maar met díe getrouwd...'. Huppa, overspel! Maar de wet kun je toch niet houden, dat was al bekend, dus: vergeving vragen en er moeite voor doen om dit soort dingen te voorkomen. Doortrekken zou dan uitkomen op iets als: weer scheiden en alleen verder gaan (?). Ofzo. Kweenie. Iemand anders?

Het lijkt me dus inderdaad slim om levenlange partner te treffen.

Toch niet 'hertrouwen in kerk'
11 april 2005


van onze redactie kerk


AMERSFOORT - De hoofdregel moet zijn: na een echtscheiding bij een volgend huwelijk geen kerkelijke bevestiging. Dat stelde voorzitter ds. J.H. Smit van het deputaatschap huwelijk en echtscheiding zaterdag op de vrijgemaakt-gereformeerde synode.

Op de vorige synode in 2002 verdedigden deze deputaten voor het eerst dit standpunt. Daarop was vanuit de kerken kritiek gekomen; het zou te streng zijn. Toch zou de synode dit standpunt moeten overnemen, stelde Smit. ,,God voegt samen, dat is het uitgangspunt geweest in al ons werk.'' Overigens kan Smit zich wel voorstellen dat er uitzonderingssituaties zijn, waarin een kerkenraad akkoord gaat met bevestiging van een huwelijk na echtscheiding. ,,Als een kerkenraad geen bezwaar heeft tegen een burgerlijk huwelijk, kunnen ze ook geen bezwaar maken tegen bevestiging in de kerk.''

Smit stelt dat vooral gewerkt moet worden aan goede huwelijken. De deputaten pleiten daarom voor huwelijkscatechese en voor voorlichting, onder meer via internet. ,,Daarom is een raad van advies in het leven geroepen en zijn via een website preken en catechesemateriaal te vinden.''

Vanuit de synode werd gevraagd of de deputaten niet herbenoemd wilden worden. ,,Dat lijkt ons niet nodig'', zei deputaat drs. A.L.Th. de Bruijne. ,,De synode in 1999 vroeg ons om een studie over wat de Bijbel over huwelijk en echtscheiding zegt. Die studie hebben we in 2002 aangeboden. Op basis van opmerkingen op dat rapport en verdere studie bieden wij nu dit rapport aan. Laten nu de kerken met al die gegevens aan het werk gaan.'' Voor praktische vragen is het deputaatschap niet nodig, ,,daar hebben we nu de raad van advies voor'', aldus De Bruijne. Besluiten over huwelijk en echtscheiding worden over enkele weken genomen.

Avondmaal
'Gewoon geloven, samen doen.' Dat zou volgens het deputaatschap integratie van mensen met een handicap de houding van de kerken moeten zijn tegenover mensen met een verstandelijke beperking. Voorzitter mw. B. Wesseling liet zien hoe eerst binnen de vrijgemaakte kerken speciale samenkomsten werden gehouden, nog later aangepaste diensten, terwijl er nu wordt gestreefd naar aanpassingen in gewone kerkdiensten. ,,Binnen de Protestantse Kerk wordt gezegd: 'Samen geloven, gewoon doen'. Maar wij draaien dat om.''

Om de integratie te bevorderen wordt voorgesteld dat verstandelijk gehandicapten die geen openbare geloofsbelijdenis kunnen doen, toch aan het avondmaal kunnen deelnemen. Hierover wordt later een beslissing genomen.


©Nederlands Dagblad

M.b.t. vergeving; staat echtscheiding op een ander niveau dan andere zonden en zou het daarom niet worden vergeven? En als het wel wordt vergeven dan begin je met een schone lei? En dan zou je dus weer kunnen trouwen?

En wat als één echtgenoot tijdens het huwelijk ziek wordt waardoor hij/zij niet meer degene is die hij/zij was toen hij/zij trouwde? En er niet meer mee valt samen te leven?
En wat als echtgenoten elkaar van de scheiding de schuld geven en er van overtuigd zijn dat ze zelf geen schuld hebben (waar twee vechten hebben twee schuld?) En hoe zou de kerk willen beoordelen wie gelijk heeft?

Bij mij in de kerk (CGK) is i.i.g. een echtpaar waarvan beiden eerder gescheiden zijn... en dus weer hertrouwd. En ze zijn niet zeker niet verstoten... (Hebben we dus een puntje gevonden (hertrouwen) waarmee de CGK en de GKV (nog) niet op één lijn zitten...) En dat dit bij mijn kerk zo is wil niet zeggen dat ik het er mee eens ben, ik ben er nog niet helemaal uit...

En wat als één echtgenoot tijdens het huwelijk ziek wordt waardoor hij/zij niet meer degene is die hij/zij was toen hij/zij trouwde? En er niet meer mee valt samen te leven?
En wat als echtgenoten elkaar van de scheiding de schuld geven en er van overtuigd zijn dat ze zelf geen schuld hebben (waar twee vechten hebben twee schuld?) En hoe zou de kerk willen beoordelen wie gelijk heeft?

Je trouwt met elkaar om elkaar te steunen in ZIEKTE en GEZONDHEID. Dus ik sta er niet achter dat je uit elkaar gaat omdat de een ziek is geworden.

Maar daarbuiten
Het is een duidelijke regel: Als je overspel pleegt, mag de ander van je scheiden. Jij mag dan niet meer hertrouwen:

Zijn gedachte komt er op neer, dat als bij jou geen gebreke was, je mag hertrouwen. Concreet: gaat de ander weg, pleegt overspel oid, danmag je hertrouwen. Bij sterfte( in zijn eigen geval) ook.
Ben je zelf in gebreke gebleven, dan niet.

Dit is wel heel erg kort door de bocht. Waarom pleegt iemand overspel? Omdat hij/zij bij zijn/haar partner niet meer terecht kan. In veel gevallen op een veel breder vlak dan seksueel. Wie is dan uiteindelijk de schuldige? De een pleegt overspel, maar de ander lokt het uit.
Ik denk dat je in heel veel gevallen niet één persoon aan kan aanwijzen als de schuldige.

Bij mij in de kerk (CGK) is i.i.g. een echtpaar waarvan beiden eerder gescheiden zijn... en dus weer hertrouwd. En ze zijn niet zeker niet verstoten... (Hebben we dus een puntje gevonden (hertrouwen) waarmee de CGK en de GKV (nog) niet op één lijn zitten...) En dat dit bij mijn kerk zo is wil niet zeggen dat ik het er mee eens ben, ik ben er nog niet helemaal uit...

nou bij ons (GKV) worden ze ook niet verstoten ofzo. het huwelijk wordt alleen niet kerkelijk ingezegend.
tja dat kan je natuurlijk als verstoten interperteren, maar geloof niet dat dat zo bedoeld is. ze zijn nog steeds wel welkom en mogen gewoon aan het a'maal enzo

Dit is wel heel erg kort door de bocht. Waarom pleegt iemand overspel? Omdat hij/zij bij zijn/haar partner niet meer terecht kan. In veel gevallen op een veel breder vlak dan seksueel. Wie is dan uiteindelijk de schuldige? De een pleegt overspel, maar de ander lokt het uit.

Dat is pas kort door de bocht. En verder snap je dus nog niets van mannen.

Exact Luuk. Mannen zijn veel stommer dan Furby denkt.

Bij mij in de kerk (CGK) is i.i.g. een echtpaar waarvan beiden eerder gescheiden zijn... en dus weer hertrouwd. En ze zijn niet zeker niet verstoten... (Hebben we dus een puntje gevonden (hertrouwen) waarmee de CGK en de GKV (nog) niet op één lijn zitten...) En dat dit bij mijn kerk zo is wil niet zeggen dat ik het er mee eens ben, ik ben er nog niet helemaal uit...

nou bij ons (GKV) worden ze ook niet verstoten ofzo. het huwelijk wordt alleen niet kerkelijk ingezegend.
tja dat kan je natuurlijk als verstoten interperteren, maar geloof niet dat dat zo bedoeld is. ze zijn nog steeds wel welkom en mogen gewoon aan het a'maal enzo

Dat vind ik wel dubbel. Aan de ene kant hebben ze een duidelijke mening mbt 2e huwelijk: ze zegenen het NIET in.
Aan de andere kant blijven ze wel welkom in kerk en is het avondmaal toegankelijk. Waarom doen ze dat dan? Dan doen ze toch in wezen water bij de wijn?

Zoals Lief Meisje al zegt: God vergeeft zonden....dus geen hierachie in zonden. Daar heb ik ook al veel over nagedacht, maar het is voor mij nog niet echt een definitief antwoord.

nog dommer Evia? Mennnn.